تعریف بتن پلیمری: پلیمر به معنای به هم پیوستن و ترکیب شدن چند مولکول کوچک و یکسان و تشکیل مولکول بزرگ به نام پلیمر که این فرایند فرایند بسپار نام دارد.امروزه برای اینکه استحکام و مقاوت بتن را در برابر تحمل فشارها و تنش‌ها را بالا ببرند از ترکیب بتن با مواد شیمیایی متفاوتی بهره می‌برند؛ یکی از این مواد و کارها استفاده از پلیمرها و به نوعی پلیمر کردن بتن می‌باشد. این نوع ماده (پلیمر) ضمن دارا بودن استحکام بالا، دارای وزن پایین و مقاوم در برابر شرایط آب و هوایی و در برابر فشار و بارهای مختلف مقاومت خوبی را از خود نشان می‌دهد. در کل می‌توان بتن‌های پلیمری را ترکیبی از الیاف‌های طبیعی پلیمری در اندازهٔ دانه‌های ریز و درشت دانه‌ها دانست   

از جمله موادی که به بتن اضافه میگردد برای تهیه بتن پلیمری پر مقاومت به مواد زیر میتوان اشاره کرد 

1- ابر روان کننه های پلی کربکسیلاتی

2-  همو پلیمر ها و استایرن بوتا ذی ان رابرهای پیشرفته رزینهای پایه آب بر پایه اکریلیکهای مودیفای شده با استایرن مونومرها و 

3- رزینهای بر پایه پلی استر های غیر اشیاع 

4- رزینهای بر پایه اپوکسی و پلی اورتان 

4- الیاف های پلیمری و سینتتیک